Geschiedenis

In de late 19de eeuw werd de Maine coon als één van de eerste rassen erkend door kattenliefhebbers. Waar het ras oorspronkelijk vandaan komt is niet bekend, maar het wordt al sinds de kolonisatie in Amerika gezien. Over het ontstaan ervan doen verschillende verhalen de ronde.
Wat wel vaststaat is, dat de Maine coon een natuurras is, het ras is dus ontstaan is zonder inmenging van de mens. Door natuurlijke selectie ontwikkelde de Maine coon een waterresistente vacht, een stevige, gespierde lichaamsbouw, grote wijd openstaande ogen en oren, en grote voeten met veel haar en scherpe klauwen.  Alles wat nodig was om te overleven en goed te kunnen jagen.
Ze leefden in Amerika als gezinslid en boerderijkat en werden zeer gewaardeerd vanwege hun talent voor het vangen van muizen.
Op kattenshows, die aan het eind van de 19de eeuw steeds populairder werden in Amerika, was de Maine coon, met zijn mooie, dikke vacht en grote variatie aan kleuren en patronen, een graag gezien ras. 
Aan het begin van de twintigste eeuw werden er nieuwe, exotische rassen geïntroduceerd, en werd de Maine coon iets minder populair. In de late jaren vijftig was het ras bijna uitgestorven. Een kleine groep fokkers heeft ervoor gezorgd dat het ras niet ten onder ging. In 1967 werd het ras voor het eerst weer erkend.

De Maine coon is een grote, stevige kat (katers kunnen wel zeven of acht kilo wegen), één van de grootste raskatten. Hij ontwikkelt zich langzaam en is pas op vierjarige leeftijd uitgegroeid.

• Vorige
• Volgende