In Frankrijk, Duitsland en Italië wordt wit kalfsvlees als een delicatesse beschouwd. De lichte kleur wordt bereikt door kalveren op een ongezond, ijzerarm dieet te houden. Talloze witvleeskalveren lijden daardoor aan bloedarmoede. Willens en wetens dieren zó slecht voeren dat ze zich altijd beroerd voelen – dat is de realiteit van de witvlees-kalverhouderij!
Een ijzerarm dieet
Om hun bloedwaarden op peil te houden, zijn kalfjes afhankelijk van ijzer in de voeding. IJzer is van belang voor zuurstoftransport; voldoende zuurstof is een voorwaarde voor goede weerstand, gezonde groei en algehele fitheid. Maar witvleeskalveren worden op een ijzerarm dieet gehouden om ervoor te zorgen dat hun vlees minder doorbloed is. Het is daardoor ‘mooi’ licht van kleur. Wit kalfsvlees zoals de consument het wil!
Hooi – natuurlijke voeding voor deze grazers – krijgen ze niet. Dat is te ijzerrijk. Ook grazen in de wei is er niet bij: gras zit immers vol ijzer! De kalveren worden hun leven lang op stal gehouden en hoofdzakelijk gevoed met opgeloste poedermelk.
Bloedarmoede
Gezonde kalveren hebben een hemoglobinegehalte (Hb-waarde) van minimaal 7 à 8 mmol/l. Toch is in de wet een Hb-waarde van slechts 4,5 mmol/l de minimale vereiste. Zorgelijk, des te meer omdat het gaat om een gemíddelde waarde over de hele veestapel: er zullen in een groep kalveren dus ook kalfjes met een nóg lagere waarde – en dus ernstige bloedarmoede – zitten. Wetenschappers adviseren een minimum van 6,0 mmol/l.
Zwakke, lusteloze kalveren
Dat een kalf onder bloedarmoede lijdt, is vanzelfsprekend. Al bij lichte bloedarmoede zijn kalveren zwak, lusteloos en gestrest, en hebben ze een verhoogd hartritme. Is de bloedarmoede ernstiger, dan kunnen ze zich niet optimaal ontwikkelen en maakt hun verminderde weerstand hen erg vatbaar voor infecties. Gebrek aan eetlust, diarree, zweren op tong en tandvlees, gebrek aan uithoudingsvermogen: het zijn bekende verschijnselen bij vleeskalveren.
Pijnlijke, stressvolle ingrepen
Om het Hb-gehalte in de gaten te houden, wordt bovendien het bloed van de kalveren onderzocht. Het wordt bij de halsslagader afgenomen: een pijnlijke, stressvolle ingreep die de kalfjes meerdere malen moeten ondergaan. Na controle blijkt een groot deel van de kalfjes een ijzerinjectie nodig te hebben. Oók pijnlijk en stressvol. Beide ingrepen zouden volstrekt overbodig zijn als de kalveren niet met opzet zo slecht gevoerd werden dat ze altijd net op of onder de grens van bloedarmoede zitten.
Help de kalfjes
Vind jij ook dat er een eind moet komen aan de misstanden in de kalverhouderij? Teken dan nu de petitie! Samen strijden we voor een dierwaardiger bestaan voor miljoenen kalveren.
Wil jij op de hoogte blijven van al het kalvernieuws? Abonneer je op onze nieuwsbrief en mis niets!
