Paroxysmale dyskinesie (bewegingsstoornis)

Categorie
Zenuwstelsel
Ernst
Ernstig tot zeer ernstig
Behandelbaarheid
Matig tot slecht
Symptomen
Bewegingsbeperktheid, Desoriëntatie, Overmatig trillen tot complete verkrampingen (van hals, kop en rug, poten), Trillen en beven

Beschrijving

Paroxysmale dyskinesie is een erfelijke bewegingsstoornis die wordt veroorzaakt door een stoornis in de zenuwoverdracht in de hersenen (basale ganglia). 

De symptomen doen denken aan epilepsie. Een verschil met epilepsie is wel dat de hond bij paroxysmale dyskinesie zijn bewustzijn niet verliest. Er zijn 3 hoofdtypes. Bij type 1 treden symptomen op na het starten van beweging. Bij type 2 treden symptomen ook in rust op. Bij type 3 treden de symptomen op na een periode van beweging, geassocieerd met vermoeidheid.

Symptomen zijn onder andere het trillen of verkrampen de spieren van de hond. Hierdoor treden abnormale bewegingen op, bijvoorbeeld een trillende kop of één trillend pootje. Soms kan de hond helemaal niet meer bewegen omdat alle spieren verkrampt zijn. Een aanval duurt enkele minuten tot uren. Vaak heeft een hond die lijdt aan deze ziekte al op enkele weken leeftijd last van aanvallen.

Bij sommige rassen is deze aandoening ook onder andere namen bekend. Bij de cavalier king charles spaniel wordt ze ook wel episodisch valsyndroom genoemd, en bij de Schotse terriër is de aandoening bekend als Scotty cramp. 

Diagnose

De dierenarts stelt de diagnose op basis van de verschijnselen en het uitsluiten van andere aandoeningen. Voor sommige rassen is een DNA-test beschikbaar. Deze test toont aan of de hond deze aandoening heeft.

Behandeling

In een aantal gevallen groeit de hond er na een aantal maanden overheen en verdwijnt de aandoening. De aandoening kan niet worden genezen. Soms kunnen medicijnen verlichting geven. Bij sommige rassen is aangetoond dat een glutenvrij dieet kan helpen. Als de aanvallen te vaak voorkomen of te ernstig zijn, komt het welzijn van de hond in het gedrang. Dan is euthanasie de enige optie.

Voor die rassen waar een DNA-test beschikbaar is, kan met en goed fokbeleid de aandoening voorkomen worden.

Deel deze pagina