RaskattenWijzer is speciaal bedoeld om kattenliefhebbers te informeren over (erfelijke) ziekten die veel voorkomen bij raskatten. Een van onze lezers heeft een ervaringsverhaal over haar Noorse Boskat met ons gedeeld, om toekomstige katteneigenaren te waarschuwen voor de risico's bij de aanschaf van dit ras.
Hieronder lees je het verhaal van Beertje de Noorse Boskat
Mijn hele leven heb ik al katten. Onze Pluk, een kruising tussen een huiskat en een Noorse Boskat, kwam uit het asiel. Sinds ik Pluk had, was ik stapel op Noorse Boskatten. Toen onze twee katten wat ouder werden – Pluk was inmiddels negen – wilden we er een Noorse Boskat bij. Dan zou er geen kat alleen achterblijven als er eentje door ziekte of ouderdom zou overlijden.
Via internet ging ik op zoek naar een Noorse Boskatkitten. Op kittentekoop.nl vond ik een pracht van een Noorse Boskat. De fokster had nogal veel nestjes op haar website, maar toch kwam ze goed op me over. Ik heb meteen gebeld. De kitten die ik op het oog had, bleek al gereserveerd door een fokker in Engeland. Aan het einde van die week zou ik te horen krijgen of hij de kitten inderdaad zou nemen.
Pas een maand later belde de fokster me terug met de vraag of ik nog interesse had: de deal met de Engelse fokker was niet doorgegaan. Ik ben naar haar toe gegaan. Misschien had ik toen al kunnen vermoeden dat deze fokster niet oké was.
Het huis was niet erg schoon, en er liepen wel héél veel katten rond. De kitten was inmiddels ouder dan dertien weken. Het klikte meteen tussen ons. Hij was heel aanhankelijk. Ik nam hem direct mee en noemde hem Beertje. Vanaf dag één was hij mijn allerbeste vriendje. Hij vrolijkte me op tijdens een donkere periode in mijn leven.
Beertje kon plots niet goed lopen
Op kerstavond 2017 – hij was nog geen twee jaar oud – was Beertje ineens kreupel aan een poot en at hij niet. Heel verontrustend, want Beertje was altijd een vreselijke smikkelbeer. Dus op eerste kerstdag gingen we naar de dienstdoende dierenarts. Die onderzocht hem helemaal. Beertje had koorts en zijn bloedwaarden waren niet goed, maar wat er precies mis was, werd niet duidelijk.
De hele week ging het op en af met zijn gezondheid en reden we continu naar de dierenkliniek. Er bleek een bloedpropje vast te zitten in de belangrijkste slagader van zijn poot. Beertje wilde niet meer in mijn buurt zijn – hij zonderde zich af. Ik moest hem dwangvoeren en medicijnen geven, maar hij wilde eigenlijk alleen maar met rust gelaten worden. Ik vond het ontzettend naar dat hij niets van me wilde weten.
Ineens begon hij te gillen
Op oudejaarsavond begon hij ineens te gillen van de pijn. We zijn halsoverkop naar de dierenarts gegaan, die vaststelde dat het zeer waarschijnlijk om hartfalen ging. Het bloedpropje in de slagader in zijn poot was misschien nu doorgeschoten naar zijn longen. Om hem een kans te geven, raadde de arts ons aan naar de specialist te gaan en hem op te laten nemen voor een intensieve behandeling. We zijn meteen in de auto gestapt, en daar overleed Beertje, een paar minuten voor we aankwamen bij de specialist.
Ik had hem in mijn armen. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo machteloos en wanhopig gevoeld heb. Het is alweer meer dan twee jaar geleden, maar nu ik het verhaal opschrijf, lopen de tranen weer over mijn wangen. Ik mis mijn grote vriend vreselijk.
Hartfalen door HCM
Ze hebben nog wel een foto gemaakt en een paar testen gedaan om de oorzaak van zijn dood vast te stellen, maar daarmee kregen we onze schat natuurlijk niet terug. Zowel onze eigen dierenarts als de specialist zijn van oordeel dat het ‘hartfalen door HCM’ (hartziekte door een verdikte hartspier) moet zijn geweest. Een aandoening die, weet ik nu, veel voorkomt bij raskatten. En dus ook bij Noorse Boskatten.
Veel katten sterven daardoor heel plots, zelfs zonder dat er verschijnselen aan vooraf zijn gegaan.
De fokker reageerde nauwelijks
Toen ik de fokster belde om haar op de hoogte te brengen, reageerde ze nauwelijks. Het leek haar niet te interesseren wat er met Beertje was gebeurd. Ze wilde me gewoon een nieuwe kitten verkopen. Inmiddels weet ik dat deze fokster heel veel nesten fokt: ze heeft ruim zestig kittens per jaar. Op haar website zegt ze dat ze al haar katten vaak laat testen om te zien of ze HCM hebben, maar ik heb nooit dierenartsrapporten gezien met testuitslagen. Inmiddels ken ik andere baasjes die dit ook is overkomen.
Let op als je een stamboomkitten koopt!
Een stamboom en een diploma om te mogen fokken, zeggen helemaal niets. Wat belangrijk is, is dat je de bloedlijnen goed kent, maar voor een leek is het ondoenlijk om dat uit te zoeken. Waar dien je op te letten?
- Ga bij voorkeur naar een hobbyfokker die maar één of twee nestjes per jaar fokt
- Vraag of je de papieren mag zien van de gezondheidstesten die gedaan zijn, en kijk naar de data waarop dat gebeurd is. Een kater die vijf jaar geleden getest is op HCM (hartfalen) geeft geen garantie dat hij niet inmiddels toch HCM ontwikkeld heeft.
- Bij twijfel: NIET DOEN! Ook al ben je nog zo verliefd op een kitten geworden en wil je hem daar weghalen
Een Noorse Boskat kost tussen de zeshonderd en achthonderd euro. Veel mensen moeten lang sparen voor ze zo’n kat kunnen aanschaffen. De kosten van de dierenarts overstijgen al snel de aanschafkosten. Maar dat is niet het ergste. Ik wens echt niemand toe dat hij z’n dierbare vriend op zo’n vreselijke manier moet verliezen.
Lees hier meer over hartfalen en de zin van testen. Kijk ook eens naar de tips en het advies van onze dierenarts bij de aanschaf van een kat. In verband met de bescherming van de privacy van betrokkenen zijn de namen in bovenstaand verslag gefingeerd.