Kalveren, nog steeds kinderen van de rekening?

Kalfje in hok

Het is een ongemakkelijk onderwerp: kalversterfte. Stichting Dier&Recht hees begin vorig jaar de stormbal met koppen als ‘torenhoge sterfte in de melkveehouderij’. Dit bracht – naast pijnlijke Kamervragen – een discussie op gang over de meetmethode. Dat is niet gek, want de genoemde percentages lieten een dramatisch beeld zien. Nadat de cijfer-storm enigszins was bedaard, gaven de meeste belanghebbende partijen toe dat de kalversterfte ‘aan de hoge kant was’. En de stijgende trend was ook zorgwekkend, net als het relatief hoge antibioticumgebruik in de Nederlandse vleeskalverhouderij. Inmiddels hebben – onder andere - de zuivel- en de kalversector maatregelen getroffen.

Nieuwsgierig naar het hele artikel? Lees het hier.

Het artikel is gepubliceerd in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde, editie december 2018.

Deel dit artikel
Robyn Pees

Als jurist en inhoudelijk medewerker zet ik me in om een einde te maken aan het enorme leed van de miljoenen dieren achter de gesloten staldeuren van de veehouderij. Ooit zal de mensheid met afschuw terugkijken naar de erbarmelijke manier waarop we nu met onze mededieren omgaan. Ik wil er met mijn werk aan bijdragen dat ik die dag nog ga meemaken. Ieder dier heeft recht op een dierwaardig leven. Dieren kunnen niet voor zichzelf opkomen, daarom moeten wij ze een stem geven!