Trouw publiceerde het onderstaande opiniestuk dat onze Robyn Pees schreef in reactie op een eerder geplaatst artikel dat een nogal eenzijdig en positief beeld schetst van de kalversector.
De kalversector moet fors krimpen en grondig hervormen, zo blijkt uit een uitgelekt rapport, opgesteld in opdracht van het ministerie van Landbouw. De weerstand vanuit de kalversector is groot. Trouw nam plaats aan de keukentafel van kalverhouder Dennis voor wat onvervalste sectorpropaganda.
Nooit naar buiten
‘De kalveren wonen hier ruim in grote schuren,’ constateert de journalist. Ruim? Dat valt behoorlijk tegen. In grote schuren? Dat klopt wel. Vleeskalveren leven in kale, gesloten stallen. Ze mogen nooit naar buiten en ze zien nooit een wei. Kalveren zijn sociale kuddedieren, maar met elkaar spelen is vrijwel onmogelijk in de stal. Mest en urine veroorzaken valpartijen op de glibberige betonnen of houten roostervloeren.
Onnatuurlijk dieet
‘Ze ogen ontspannen en verkeren zichtbaar in topconditie,’ aldus de journalist met de kritiekloze blik. Kalverhouder Dennis mag er nog een schepje sectorpropaganda bovenop doen: ‘Hoe gezonder en sterker de kalveren, hoe meer ze opleveren en hoe beter het product.’
Omdat de consument alleen maar blank of rosé kalfsvlees wil, worden de kalveren op een onnatuurlijk dieet gezet. Natuurlijke voeding als gras wordt de jonge herkauwers onthouden. Hun karige rantsoen met een groot tekort aan ruwvoer en ijzer veroorzaakt veel gezondheidsproblemen, zoals pens- en lebmaagaandoeningen, darmstoornissen en bloedarmoede.
De kalveren zijn bovendien enorm vatbaar voor luchtwegaandoeningen. Als ze een paar weken oud zijn worden ze opgehaald bij de melkveebedrijven en bijeengebracht op verzamelplaatsen. Daarna gaan ze op transport naar de kalverbedrijven. Omdat ze allemaal verschillende ziekteverwekkers bij zich dragen, infecteren ze elkaar gemakkelijk. Met hun zwakke afweer maken de kalfjes geen schijn van kans tegen ziektes als longontsteking.
Ziek systeem
“Waarom een systeem dat werkt volledig op zijn kop zetten?”vraagt de kalverhouder zich af. Het antwoord is heel simpel: omdat het een ziek systeem is. Gekenmerkt door ernstig dierenleed, hoge kalversterfte, gezondheidsproblemen en resistente bacteriën als gevolg van overmatig antibioticagebruik. Vleeskalveren worden in hun korte leven zó vaak ziek dat ze meerdere keren behandeld moeten worden met antibiotica.
Grondig hervormen
Het uitgelekte rapport schetst een toekomst waarin niet meer met jonge kalfjes gesleept wordt, kalveren veel langer op het melkveebedrijf blijven en gezonder opgroeien met veel meer aandacht voor hun welzijn. Dat is hard nodig.
Kalveren moeten kunnen leven onder gezonde omstandigheden, met frisse lucht, een goed stalklimaat en een comfortabele ligplaats. Ook moeten ze voeding krijgen die bij ze past, zoals gras en hooi. Het is de hoogste tijd deze uiterst dieronvriendelijke sector grondig te hervormen.
Wil je op de hoogte blijven van onze strijd voor de kalfjes? Schrijf je in op de nieuwsbrief!
