Tot dit jaar vond er iedere Prinsjesdag een rijtoer plaats met 64 paarden. In de dagen voorafgaand aan de optocht werd er flink met de paarden geoefend. Beelden van de oefeningen illustreren genadeloos hoe blind we zijn voor het leed dat we paarden aandoen. Blijkbaar is het lastig om pijn bij paarden te herkennen.
Pijn tijdens de oefeningen
De paarden lieten bij de oefeningen veel signalen van pijn en ongemak zien: weggedraaide ogen, opengesperde monden, blauw aangelopen tongen, van pijn vertrokken wangen en lippen. De paarden kunnen niet ontkomen aan de pijn van het in de mondhoeken getrokken bit. Het enige wat de dieren kunnen doen om de pijn te verzachten, is hun mond openen en proberen de druk zoveel mogelijk te verdelen over tong en mondhoeken. De riem om hun neus zorgt er echter voor dat ze hun mond niet ver kunnen opendoen.
Pijn tijdens de optocht
Ook tijdens de optocht hadden de paarden veel pijn. Dat is te herkennen aan dat ze hun hoofd omhoog gooien of hun tong tussen bit en mondhoeken duwen om de pijn te verminderen. Of ze klapperen met hun onderlip en kwijlen.
Geen optocht dit jaar!
Dit jaar hebben de paarden mazzel: de optocht met de koninklijke stoet gaat niet door. Dat scheelt veel paardenleed! Laten we hopen dat we volgend jaar geen rekening meer hoeven te houden met een besmettelijk virus… maar dat ook dán de rijtoer niet plaats zal vinden! Want eerlijk is eerlijk: naast alle narigheid die het coronavirus veroorzaakt, heeft het voor deze paarden dan toch iets moois gebracht.
Strijd mee voor een pijnloos leven voor paarden: teken tegen dwangmiddelen in de paardensport!
