De Waterhondenclub Nederland: een rashondenvereniging om een voorbeeld aan te nemen

Hond in het water

De Waterhondenclub Nederland is een rashondenvereniging die haar verantwoordelijkheid neemt voor het fokken van gezonde (ras)honden. Zo helpt een geneticus bij het opstellen van het fokbeleid en vergroot men de genenpool door outcross (andere rassen) toe te staan.

Het bestuur van de Waterhondenclub ziet in dat de genenpool van de Waterhonden erg klein is. Dit geeft een groot risico op inteelt en erfelijke aandoeningen. De eenvoudigste oplossing, het toestaan van andere honden van buiten het ras, stuit evenwel op bezwaren van de Raad van Beheer. In plaats van outcross actief te steunen, werpt de Raad allerlei blokkades op. Hierdoor zijn fokkers terughoudend en kiest een groot aantal, ten koste van de gezondheid, nog altijd voor raszuiverheid. Dat botst met het streven van de Waterhondenclub om inteelt snel terug te dringen: men wil dat over drie generaties het inteeltpercentage nul is. Het is fantastisch om te zien hoe een kleine club zich verzet tegen de dictatuur van hondenshows, keurmeesters en raszuiverheid, maar het is teleurstellend dat de Raad van Beheer en veel fokkers niet willen stoppen met raszuiver fokken.

Naast het toestaan van outcross komt het bestuur van de Waterhondenclub met nog meer maatregelen.

  • Fokkers dienen bij de keuze van ouderdieren verplicht het DNA te laten onderzoeken; dit om de grootst mogelijke genenvariatie te krijgen.
  • Het is niet toegestaan éénzelfde combinatie van ouderdieren te herhalen.
  • Het aantal nesten per teef is beperkt tot drie, het aantal geslaagde dekkingen per reu tot vier.
  • Ouderdieren dienen een leeftijd van minstens dertig maanden te hebben. Op die leeftijd zijn de meeste erfelijke ziektes al tot uiting gekomen.
  • Om te mogen fokken is deelname aan hondenshows niet verplicht. Er is alleen een fokgeschiktheidskeuring zonder wedstrijdelement, waarbij gelet wordt op gedrag en gezondheid.

Fokkers gezocht

De Waterhondenclub Nederland beheert de Franse, Italiaanse, Spaanse en Portugese Waterhond. In deze landen is outcross wel toegestaan. Alleen in Nederland is door toedoen van de Raad van Beheer een zware procedure vereist, wat veel fokkers tegenhoudt. Het bestuur van de Waterhondenclub zoekt daarom verantwoordelijke fokkers met lef die t.b.v. de gezondheid van het hondenras bereid zijn de nek uit te steken en hun hond te (laten) dekken met honden van een ander ras of soort. Nogmaals, het is te gek voor woorden dat terwijl de Zuid-Europese landen wel letten op dierenwelzijn, Nederland achterblijft, notabene door toedoen van een officiële instantie als de Raad van Beheer.

Deel dit artikel
Kelly Kessen

Als dierenarts werd ik vrijwel dagelijks geconfronteerd met zieke rashonden en raskatten. Het is frustrerend om te zien hoeveel dieren kampen met erfelijke aandoeningen of lijden onder de extreme uiterlijke kenmerken waar ze doelbewust op worden gefokt. Veel van dat lijden is te voorkomen door te fokken op genetische diversiteit en een gezond uiterlijk. Bij Dier&Recht zet ik me in om fokkers en eigenaren daarvan bewust te maken, zodat er meer gezonde dieren worden gefokt en gekocht. Daarnaast ben ik actief betrokken bij het verbeteren van wetten en regelgeving rond het fokken van honden en katten.