Nieuwsartikelen

In Ierland werden dit jaar bijna 30.000 stiertjes geslacht van tien dagen oud, zo onthulde het Ierse tv-programma ‘Ear to the Ground’. Ierse melkveehouders kunnen zich net zomin als hun Nederlandse collega’s veroorloven om veel tijd in de verzorging van deze stierkalfjes te steken. De stiertjes zijn immers niet meer dan een restproduct van de hoge melkproductie. Een kostenpost.

Om de enorme kalverhouderij in stand te houden importeert Nederland jaarlijks honderdduizenden kalveren uit heel Europa – vaak over lange afstanden. Hoe langer een transport duurt, hoe zwaarder het voor de kalfjes is. Dierenwelzijn is nauwelijks een factor. Dier&Recht pleit voor een volledige stop op langeafstandstransporten.

Kalfjes bestemd voor de kalverhouderij mogen volgens de wet al vanaf de prille leeftijd van twee weken getransporteerd worden. Net op de wereld, en dan al in een vrachtwagen met onbekende soortgenoten op urenlang transport, een onzekere toekomst tegemoet. Waarom mogen de zuigelingen niet op het melkveebedrijf blijven waar ze geboren worden?

Nederland staat wijd en zijd bekend als zuivelland. Op onze melkpakken prijkt het vredige plaatje van een grazende melkkoe in de wei: typisch Hollands. Maar om melk te kunnen geven, moet een koe ieder jaar een kalf ter wereld brengen. Hoe ziet de toekomst van zo’n kalf eruit?

De kalfsvleesconsumptie neemt af. Toch wordt de productie ervan krampachtig hoog gehouden, waardoor er gezocht moet worden naar afnemers die steeds verder weg wonen. Een onhoudbaar systeem, dat bovendien enorm veel onnodig dierenleed veroorzaakt.