Paarden naar Tokyo voor Olympische Spelen, hoe dieronvriendelijk is dat?

sportpaard
Wedstrijdambities wegen vrijwel altijd zwaarder dan het welzijn van een sportpaard

Op 23 juli starten de Olympische Spelen in Tokyo. De Nederlandse ruiters laten hun paarden overvliegen naar Japan. De lange vlucht en de hoge temperaturen in Tokyo veroorzaken veel stress, maar deelname aan dit prestigieuze evenement lijkt belangrijker dan het welzijn van de dieren.

Paarden in het vliegtuig

Nederlandse paarden vliegen in 19 uur van Luik naar Tokyo om daar deel te nemen aan de Olympische Spelen. De paarden worden vervoerd in containers. Hoewel ze er voer en water krijgen, blijven het opstijgen, landen en eventuele turbulentie zeer stressvol. Sommige paarden krijgen hierdoor koorts. Ook de voortdurende herrie tijdens de vlucht is erg vervelend voor de paarden. Na aankomst hebben ze meerdere dagen nodig om te herstellen.

Reizen vergroot de kans op ziektes

Het reizen en het samenbrengen van vele paarden vergroot het risico op verspreiding van ziektes. Zo raakten afgelopen voorjaar paarden besmet met een dodelijk paardenvirus, rhinopneumie, tijdens een wedstrijd in Valencia. Meer dan 700 paarden uit de hele wereld stonden daar bij elkaar in tenten. Maar liefst 17 paarden overleden aan de gevolgen van de besmetting.

Om een herhaling van dat drama te voorkomen, gaan de paarden in Tokyo eerst 8 dagen in quarantaine. Als kuddedieren ervaren paarden veel stress tijdens een isolement. Die stress is slecht voor het immuunsysteem, dus de kans bestaat dat dieren alsnog ziek worden, zelfs als ze nu gezond lijken te zijn.

Hoge temperaturen

De paarden krijgen het zwaar te verduren met de warmte in Japan. De stallen hebben klimaatbeheersing, maar de wedstrijden vinden plaats in de buitenlucht. Paarden hebben last van de warmte bij een temperatuur boven de 25 graden; in Tokyo kunnen de temperaturen oplopen tot 35 graden. Dat is veel te heet voor paarden, zeker gezien de inspannende fysieke activiteiten tijdens de wedstrijden.

Goede zorgen nemen de oorzaak van stress niet weg

De stress van de reis, het risico op ziekte, de prestatiedruk en het gevaar van de extreme hitte worden weggewuifd met de ‘goede zorgen’ voor deze paarden. Zo kunnen dierenartsen infusen toedienen voor extra vocht en is er speciaal voedsel dat tijdens de hitte makkelijker worden opgenomen. Er is therapie om de spieren en gewrichten te onderhouden en er zijn inspuitingen om pijn in gewrichten te verminderen. Er wordt van alles gedaan om het leven van sportpaarden te verbeteren, maar de oorzaak van de ellende blijft. De dieren ondergaan allerlei ingrijpende behandelingen om het leed te verzachten dat mensen hun paard zelf aandoen.

Geen ruimte voor natuurlijk paardengedrag

Veel van de Olympische paarden rijden bijna ieder weekend een wedstrijd en reizen doordeweeks van de ene locatie naar de andere. Van nature hechten paarden veel belang aan hecht contact met kuddegenoten. Samen rondlopen en grazen is een sterke natuurlijke behoefte. Maar sportpaarden krijgen geen enkele ruimte voor het uiten van natuurlijk gedrag. Door het vele reizen en de angst voor verwondingen in een kudde, worden deze paarden vrijwel altijd individueel gehuisvest. Topsport is voor paarden een eenzaam bestaan.

Maar deze mensen houden toch zoveel van hun dieren?

Vast wel, maar helaas komen hun wedstrijdambities altijd vóór hun liefde voor het dier. Het is zo goed als zeker dat paarden in Tokyo gestrest en geblesseerd gaan raken. Is het niet tijdens de vlucht, dan is het wel door een ongeluk tijdens een wedstrijd. En als er dan een ongeluk gebeurt, zal iedereen zich beroepen op de pech en het verdriet. Maar wij vragen ons af waarom je dat risico zou nemen als je zoveel houdt van een dier.

Deel dit artikel
Sarah Pesie

Als dierwetenschapper en -gedragsdeskundige ben ik verantwoordelijk voor de wetenschappelijke onderbouwing van de campagnes voor paarden. Ik ben daarnaast ook bijzonder geïnteresseerd in het natuurlijke gedrag van paarden, honden en katten. Met onderzoeken en publicaties informeer ik het publiek over de vele misstanden rond deze dieren. Ik hoop dat mensen zich daardoor meer verdiepen in de belevingswereld van dieren en zo beter begrijpen wat hun dier nodig heeft om gelukkig te zijn.